Het stellen van de diagnose CVI
Voor de begeleiding van mensen met CVI is een goede diagnose van belang.
Bartiméus hanteert een multidisciplinaire aanpak bij de diagnostiek naar CVI. Meerdere deskundigen van verschillende vakgebieden werken hierbij samen, zoals de oogarts, orthoptist, gz-psycholoog, de (kinder)fysiotherapeut en de ergotherapeut.
Door middel van de multidisciplinaire diagnostiek wordt vastgesteld of en in hoeverre er sprake is van visuele verwerkingsproblemen. De verschillende deskundigen hebben specifieke kennis van de oorzaken en gevolgen van beschadigingen in de visuele verwerkingsgebieden in de hersenen en kennis van andere problematiek. Dit maakt dat zij goed kunnen onderzoeken of de klachten passen bij CVI of dat er sprake is van een ander probleem, zoals autisme of een sensorische integratiestoornis (differentiaaldiagnostiek).
Zowel bij volwassenen als bij kinderen is het van belang om na te gaan of er in de voorgeschiedenis factoren zijn die een verklaring kunnen vormen voor de visuele waarnemingsproblemen.
Neurologisch onderzoek door een neuroloog in een ziekenhuis, kan inzicht geven in de oorzaak en de locatie van de hersenbeschadiging. CVI is niet altijd aantoonbaar met beeldvormende technieken zoals MRI, maar er is wèl altijd sprake van een medisch belaste voorgeschiedenis.
Voorgeschiedenis
Zowel bij volwassenen als bij kinderen is het van belang om na te gaan of er in de voorgeschiedenis factoren zijn die een verklaring kunnen vormen voor de visuele waarnemingsproblemen.
Bij de diagnostiek maken we gebruik van verschillende vormen van onderzoek.
- oogheelkundig onderzoek
- visueel functie onderzoek
- neuropsychologisch onderzoek
Oogheelkundig onderzoek en visueel functieonderzoek
Oogheelkundig onderzoek kan eventuele bijkomende oogheelkundige afwijkingen opsporen, stoornissen in de gezichtsscherpte, gezichtsvelden, oogbewegingen en fixatie vaststellen en aanwijzingen geven welke hogere visuele functies mogelijk afwijkend zijn. Eventueel wordt ook elektrofysiologisch onderzoek gedaan (ERG, VEP).
Anamnese
Met een CVI-vragenlijst wordt beoordeeld in welke mate een persoon problemen en beperkingen in het dagelijks leven ervaart die kunnen wijzen op CVI. Dit om richting te kunnen geven aan het vervolgonderzoek.
Bij volwassenen is een interview met een belangrijke persoon uit de nabije omgeving van de cliënt of een observatie in het dagelijks leven vaak ook nodig voor de diagnostiek.
Neurologisch en neuropsychologisch onderzoek
Neurologisch onderzoek door een neuroloog in een ziekenhuis, kan inzicht geven in de oorzaak en de locatie van de hersenbeschadiging. CVI is niet altijd aantoonbaar met beeldvormende technieken zoals MRI, maar er is wél altijd sprake van een medisch belaste voorgeschiedenis.
Met neuropsychologisch onderzoek of visueel perceptie onderzoek kunnen stoornissen in de hogere visuele functies worden opgespoord. Er wordt onderzoek gedaan naar onder andere de visueel perceptuele en visueel cognitieve vaardigheden, visuele aandacht, visuomotoriek, visueel ruimtelijke informatieverwerking en visuele verwerkingssnelheid. Er wordt gebruik gemaakt van gestandaardiseerde tests en observatie-instrumenten om zo een indruk te krijgen van het visueel vaardigheidsprofiel.
Het onderzoek kan uitwijzen in hoeverre visuele verwerkingsproblemen voorkomen en waar mogelijkheden voor compensatie en aanpassing liggen. Beschreven wordt welke voorwaarden nodig zijn om visuele informatie zo goed mogelijk op te nemen en verwerken. Bij kinderen worden de onderzoeken vaak na verloop van tijd herhaald, om te beoordelen of er veranderingen zijn in de visuele functies en in de visuele verwerking.
