We zien dat je Internet Explorer gebruikt, een oude en onveilige browser. Daardoor kunnen we je niet de mooie website voorschotelen die we zouden willen.
Je bent van harte welkom in elke andere browser zoals bijvoorbeeld Chrome, Firefox of Microsoft Edge. Wij wachten hier wel, tot zo!
Iemand met de ziekte van Stargardt krijgt moeite met gezichten herkennen, lezen en tv kijken. Soms hebben de patiënten moeite met kleuren zien. Het is een erfelijke aandoening van het netvlies. De oorzaak is een verandering van het DNA(erfelijk materiaal) in het ABCA4 gen.
De ziekte begint meestal in de kinder- of adolescentenleeftijd en vaak in beide ogen. Met aanpassingen kunnen kinderen met Stargard regulier onderwijs volgen. Achteruitgang van het centrale gezichtsvermogen kan vrij snel optreden. Hoe snel dit gaat, verschilt per persoon. Er zijn echter ook mensen, bij wie de aandoening later begint en langzamer verloopt. De leeftijd waarop de ziekte optreedt varieert sterk, van kleuterleeftijd tot boven de 60 jaar.
In het netvlies van het oog zitten kegeltjes en staafjes. Die vangen licht op. Met de staafjes zien we in de schemering. De kegeltjes zijn lichtgevoelige cellen die details en kleuren kunnen waarnemen. Bij gezonde mensen verwijdert een bepaald eiwit afvalstoffen uit de kegeltjes. Bij de ziekte van Stargardt gebeurt dat niet goed. Afvalstoffen hopen zich op, waardoor de kegeltjes afsterven. Afsterven van kegels noemt men ‘kegeldystrofie’. De ziekte van Stargardt is de meest voorkomende vorm van kegeldystrofie.
Er komen mengvormen voor waarbij niet alleen de kegels maar later ook de staafjes in meer of mindere mate zijn aangetast. We spreken dan van een kegel-staafdystrofie. Deze dystrofie is een variant van de ziekte van Stargardt. Door het afsterven van kegeltjes ontstaan problemen bij het zien van kleuren en details. Vervolgens functioneren ook de staafjes steeds slechter, waardoor ook het kijken in zwart-wit en in schemer en donker moeilijker wordt (nachtblindheid). De aantasting van de kegels en staafjes leidt uiteindelijk tot ernstige slechtziendheid of zelfs blindheid.
De diagnose wordt gesteld door de oogarts. De diagnose kan worden bevestigd met DNA-onderzoek.